Vanmorgen horen we het regenen wanneer we wakker worden. Onze ochtendlijke strandwandeling gaat dus niet door en we blijven wat langer dan gewoonlijk in bed liggen, tot 7u. We rijden langs de kust naar het oosten, tot aan Busua. Dit is een bekende strandplaats, met keiduur resort pal aan het strand, bekend voor zijn surf-mogelijkheden. We parkeren in het resort, maken de security wijs dat we komen informeren naar de prijs (wat we ook doen: 470 cedi per kamer = 100€) en wandelen over het strand naar een aantal boten die we in de verte zien liggen. Het is nog ochtend en de eerste vangst komt aan. Op het droge ligt een boot waar heel wat volk rond staat. Kleine grijze visjes worden van de bodem van de boot opgeschept in de blikken schalen van de kopers. Een honderdtal meter verder worden andere boten het strand op gestuurd, zover mogelijk, en daarna met veel getrek en geduw met enkel mankracht helemaal op het droge getrokken.
We rijden verder naar Elmina waar het oudste kasteel van Ghana ligt, in yyyy gebouwd door de Portugezen. Ze kwamen naar hier met 2 doelstellingen: goud verzamelen en christendom verspreiden. Het is een mooi wit fort, gelegen op een smalle strook land tussen de zee en een rivier. We krijgen er een rondleiding die vooral op de slavenhandel focust. De gelijkvloerse vertrekken zijn in de 18de eeuw heringericht tot cellen waar, mannen en vrouwen gescheiden, de in het binnenland gevangen slaven tot 3 maanden werden opgesloten, zonder sanitair, zonder kleding.
Wanneer de Hollanders het fort veroveren is er even een stop maar al snel werpen zij zich even hard op deze lucratieve handel. Pas begin 1800 wordt de slavenhandel afgeschaft, maar slavernij blijft nog tientallen jaren bestaan. Het laatste land waar ook dit wordt verboden is Brazilië, in 1880. Het gevolg is dat in die tussenperiode de slavenhandel illegaal wordt waardoor schepen, die dreigen gecontroleerd te worden door de Engelsen, hun lading dan maar overboord gooien.
De baai voor het kasteel en de monding van de rivier liggen vol vissersboten. Wat verder landinwaarts is een vismarkt waar wel honderd kleurrijke boten liggen. Sommigen zijn hun vangst aan het lossen en op de kade krioelt het van visverkoopsters, die de vers gevangen vis kuisen en uitstallen in de volle zon, en kopers. De stank is allesoverheersend, overal staan rood-bruine plassen vetzakkerij en vissenbloed.
Druipend van het zweet, het is 34°C en heel vochtig, stappen we terug in de auto en rijden naar Cape Coast. Hier begeven we ons direct naar het hotel, iets buiten het centrum, basic maar in orde. Na wat opgefrist te zijn, wandelen we naar een restaurant aan de zee, waar we van de zonsondergang genieten, kijken naar kinderen die in de woeste zee spelen, een varken op het strand zien verbroederen met een hond en wat kraaien, en iets drinken en eten. We zijn weer vroeg maar moe terug op de kamer.
Ondertussen hebben we al enkele dagen geen wifi. In ons vorige, dure, hotel waren ze er aan het werken. In dit hotel is er geen. En in het restaurant van vanavond was er wel maar had ik de tablet met de teksten van de voorbije dagen niet bij.
Verblijf: Mighty Victory hotel, Cape Coast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten